karşındaki katil..

yükler bindirilir omuzlarımıza.. boyumuzu aşan duvarları tırnaklarımız ile aşmamızı beklerler. belki haklılar belki değiller.. duvarları aşmaya çalışırken farklı kişiler tanırız. kimi iyi, kimi kötü, kimi sinsi, kimi saf.. bazısı destek, bir çoğu köstek.. özel olanları ayrı bir noktada tutarız.. güveniriz. ama ya tek bir cümle ile her şeyi bir anda yok eden özeller? neden ceza almıyorlar? yoksa bir şekilde cezalandırılıyorlar da ben mi bilmiyorum.. peki bu olay üzerine insanın kendi içinde yok ettikleri? onlar sanırım bizim özgür irademize bırakılmış durumda. kurulan cümleler ardından kırgınlıklar kalır geriye. bazıları unutulur, affedilir. bazıları ise iz bırakır. her ne olursa olsun insan bir katil ile kalır etrafında ve ayna karşısında.. nasıl bir cümle kurmak gerek karşısındakine? kimse mükemmel değildir elbet ama haddini de bilmeli insan dediğin. kim ne derse desin yok edemez, değişmeni bekleyemez.. sadece ayak uydurabilirim hayata ve karşımdakine çünkü, ben ne bir ayrıcalık ne de bir günahım, yeterli veya kusursuz olmayabilirim ama ben varım..