senin

her insan birbirinden farklıdır. hem de her yönüyle. tipi, karakteri, gülüşü, asabiyeti ve düşünce yapısı.. hele konulara bakış açıları bazen o kadar yıpratıcı olabiliyor ki.. sadece iki kişiyi ilgilendiren bir konu hakkında anlaşamamak, karşındaki kişinin seni kocaman duvarlar ile dinlemesi dayanılmaz olabiliyor. acı çeşitlerinin en ilgincidir bu. masumiyetin yanına çaresizlik eklenir. sen ne dersen de şeffaf ama bir o kadar sert duvarlardan geçmez. "nasıl olur?" dersin. tahmin bile edemeyeceğin şeyler duyarsın karşındakinden. senin hayatınla ilgili önemli konular için yaptıklarının, yanlış yapıp düzeltmeye çalıştıklarının hiçbir önemi olmadığını görürsün. değil destek ve takdir görmek senin adına mutluluk duyulduğundan bile şüphe edersin. bu biraz sarsıcı olabiliyor. bu da demek oluyor ki insan ne yapıyorsa kendine yapıyor. pişmanlıkların da senin, hataların da , attığın ama kör gözle bakılan güzel adımların da..