Bilmiyorum.
Ben bu aralar neden böyleyim?
Çok mu alıngan?
Asabi?
Haklı?
Kendinden bile bezmiş..
Kelimelerim yetmiyor bazen.
Bakışlarım hiçbir zaman yetmedi zaten..
Hayaller hep çöp.
Rüzgar kara yel..
Bitmeyen boyun ağrısı mı beni böyle yapan?
İçimde fark etmediğim yaralarım mı acıtan?
Bazen koşmak, kaçmak ve yolun sonunda buhar olup geri dönmemek ister mi insan?
Yoksa kolaya kaçmak mı derler yapsam?
Desinler umurumda mı?
Onların umurunda olmadığımı bildiğim için sanırım bana her şey serbest..
Yalnızlık kimi zaman güzelse çoğu zaman acı verir.
Uzun zamandır bol dedikodulu ve iç dökmeli bir paylaşımım olmadı.
Bütün dostlarım uzağımda.
Zaten bir elin parmakları bile etmiyor sayıları kıymetlilerimin..
Anlatacak biri olmayınca da şişiyor insan.
Ben de yazıyorum.
İş, aile, aşk üçgeninde boğulmak üzere olanlardanım ben.
Hani bataklıkta kımıldadıkça dibe çökersin ya..
İşte ondan.
Dostlarım güçlü bilir beni.
Sevmem kırılgan yanımı göstermeyi, ağlamayı ya da kifayetsiz kalmayı.
Bir içime atışım var ki inanamazsınız..
Hatalar insanlar için var, yapılmak için..
İçe atmak en büyük hatalarımdan..
Yaşamayı sevmem ise beni ben yapan en güzel yanlarımdan..
Çok mu geldi bütün bunlar?
Az mı direndim peki?
Hayır ben asla az direnmem.
Kendimi sevmemi engeller direnmemek..
Bir kadehi ikimiz için içiyorum Hazal'ım..
Biliyorsun ben artık çok az içiyorum.
Bu gece şarap açtım bir kadehlik.
Seninle dertleşirken yapmamızın anısına.
Starsailor - Poor Misguided Fool çalıyor..
Nedense hep gözlerim dolar bu şarkıda..
Unutma ki paralel evrende bir yerlerde bu gece yanındayım kıymetli dostum.
Seviliyorsun..
