Kaç Katlı?

Geçmişte yapılan hataların bedellerini çok sonra ödeyebilir insanlar. Vakti zamanında beni yorup kanatan mükemmeliyetçiler şimdi birer birer dökülüyor. Ah almayı hak edecek şeyler yaptılar.. Çok saçma şeyler için sıkmışlar canımı, çok fazla izin vermişim.. Beddua etmem, sevmem. Canı sağ olsun demek daha insancıl geliyor bana. Gel gelelim ki şu an hangisine baksam bir tantana.. 

İnsan bazı olguları zaafa dönüştürmemeyi öğrenince daha kolay oluyor yaşamak. Ben daha da güçlenerek ben kaldım, onlarsa erimeye mahkum.. Keşke bu kadar egoist ve şımarık olmasalardı da şu an böyle görmeseydim.. Üzülebilmek onlar adına bile garip. Neyse.. Şimdilerde benim adıma sakince mutlu olabiliyor ya da keşke diyorlar.. Başka bir seçenekleri yok çünkü. Zamanında yaptıkları acımasızlıkların bedeli bunların hepsi. Hunharca bir zevk almıyorum bütün bunlardan. Sadece insan hak etmediğini düşündüğü şeyleri bir zaman sonra silip yenisini inşa edebiliyormuş. Geriye geçmişteki yıkıntıların tozlarını üflemek kalıyormuş.

Zaman geçtikçe dertler değişiyor, insanlar değişiyor, bakışlar bile değişiyor.. Yeniden inşa ettiğin hayatındaki farklılıklar sana sabırlı olmayı öğretiyor. Her koyduğun taş öyle bir oturuyor ki, yerinden oynatana aşk olsun.. Son bir kaç günde yeni taşlar koydum ben binama. Baktığında içini sakinleştiren, parlaklığı ile mutlu eden cinsten değil bu taşlar. Yeni bir şey oluşturuyorsan şayet arada pürüzlü yüzeyleri olan taşlar da koyacaksın ki, zamanı gelip karşına çıktığında şaşkınlık olmasın. Koyacaksın ki, diğerlerinin kıymetini çok daha iyi anlayabilesin.. Kabul ediyorum bir şekilde rahatsızlık veriyor, ama hayat sadece güzelliklerden oluşmuyor ne yazık ki.. Arada alakasız bir renk olmalı. Şimdilerde sadece sağlam kalmanın derdindeyim. Bu yüzden her gün yeni bir taş eklemek bana en iyi gelen şey..