daralan yelpaze

kendini işe yaramayan, boş biri gibi hissetmenin verdiği huzursuzluk hiçbir şeyde yokmuş meğer. her gün belli bir iş için belli bir vakit harcamayı monotonluk olarak görmek normal belki de. ama bu işi yaparken birilerine, bir şeylere faydalı olduğunu bilmenin hazzı inanılmazmış. yeni yeni anlıyorum bunu. uyku düzenini bozup, zamanında evde geçirmek için ölüp bittiğin o saatlerin bitmemesi çok garip değil mi? geçen her gün bana üzerine bir çizik daha atılan ve ömrü bir nebze daha tükenen bir teflon tava hissi veriyor. kendimi tavaya benzetmem de değişik oldu. evde fazla olmanın etkilerinden biri bu da belki de.. baksanıza aklıma ilk gelen benzetme basit bir mutfak aracı oluyor. anladım ki fazla oturmak bana göre değil. bakış açılarım, konularla ilgili yelpazelerimin daralmasına sebep olma ihtimali bile korkutucu. bir adım daha ilerlemek yerine yerinde saymayı tercih eden bir insan olmak çok saçma. ve saçma unsurlara yer yok hayatımda..